Twoja sprawa z zakresu prawa jest już wystarczająco stresująca. Nie powinieneś rozbijać banku tylko po to, aby upewnić się, że jesteś chroniony

Przyczynienie się do powstania albo zwiększenia szkody. Obniżenie odszkodowania, zadośćuczynienia i obowiązku naprawienia szkody

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Okoliczności, które winny być wzięte pod rozwagę przy ocenie przyczynienia, to: stopień winy obu stron, stopień przyczynienia się obu stron, wiek poszkodowanego, stopień naruszenia obiektywnych reguł postępowania przez poszkodowanego, ich konfrontacja z zarzutami stawianymi odpowiedzialnemu za szkodę, pobudki, motywy jakimi kierował się poszkodowany, podejmując działanie nieprawidłowe (np. altruizm), ciężar naruszonych przez sprawcę obowiązków i stopień ich naruszenia, szczególne okoliczności danego wypadku, np. działanie poszkodowanego ze szlachetnych pobudek, specyficzne cechy osobiste, rozmiar i waga uchybień po stronie poszkodowanego, ocena samej przyczyny wyrządzającej szkodę, ocena zachowania się poszkodowanego. Reguła ta nie wyłącza spod swojego zastosowania żadnego rodzaju szkód, ani nie uzasadnia odmiennego traktowania obowiązku naprawienia szkody z uwagi na rodzaj szkody, która ma być naprawiona. Ustalenie stopnia przyczynienia się do zdarzenia nastąpuje w ramach przysługującej Sądowi swobodnej oceny dowodów, która nie powinna zawierać elementu dowolności. Pamiętajmy, że samo ustalenie faktu przyczynienia się poszkodowanego do szkody nie skutkuje obowiązkiem zmniejszenia należnego mu odszkodowania.

Wyłączna wina poszkodowanego ma miejsce wówczas, gdy jedynie jego zachowanie się i to zawinione spowodowało wypadek. Ciężar udowodnienia wyłącznej winy poszkodowanego spoczywa na odpowiedzialnym, a zatem chcąc się uwolnić od odpowiedzialności skarżący winien wykazać nie tylko winę poszkodowanego, ale także brak jakiegokolwiek swego zawinienia i wyłączny związek przyczynowy między zachowaniem się poszkodowanego a wypadkiem.

Przyczynieniem się poszkodowanego do powstania szkody jest każde jego zachowanie pozostające w normalnym związku przyczynowym ze szkodą, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba. Zachowanie się poszkodowanego musi zatem stanowić adekwatną współprzyczynę powstania szkody lub jej zwiększenia, czyli włączać się musi w łańcuchu zdarzeń, które doprowadziły do szkody, jako jej dodatkowa przyczyna.

Przyczynieniem się poszkodowanego do powstania szkody jest każde jego zachowanie pozostające w normalnym związku przyczynowym ze szkodą, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba. Zachowanie się poszkodowanego musi zatem stanowić adekwatną współprzyczynę powstania szkody lub jej zwiększenia, czyli włączać się musi w łańcuchu zdarzeń, które doprowadziły do szkody, jako jej dodatkowa przyczyna.

Nawet przyjęcie 50%-owego przyczynienia się powoda nie czyniłoby zasadnym wniosku o 50%-owe zmniejszanie należnego powodowi zadośćuczynienia. Z uwagi na znaczne zagrożenie dla życia i zdrowia innych użytkowników dróg jakie niesie ruch mechanicznych pojazdów samochodowych posiadacz pojazdu mechanicznego odpowiada odszkodowawczo surowiej gdyż na zasadzie ryzyka. Nie ma również równowagi jeżeli chodzi o zagrożenie dla dóbr uczestników wypadku drogowego w sytuacji gdy udział w tym wypadku bierze pieszy i pojazd mechaniczny. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 19 września 2013 r. I ACa 374/2013

Świadomość obowiązku zapinania pasów bezpieczeństwa, także na tylnej kanapie, jest na tyle powszechna, że uchybienie temu obowiązkowi przez pasażera musi być traktowane jako oczywiste, rażące niedbalstwo, usprawiedliwiające ograniczenie odpowiedzialności zobowiązanego na podstawie art. 362 k.c. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2013 r. V ACa 692/2013

Przyczynienie się małoletniego i opiekuna do powstania szkody a obniżenie obowiązku naprawienia szkody

Zachowanie czternastoletniego ucznia można zakwalifikować jako przyczynienie się do nieszczęśliwego wypadku i w efekcie ograniczyć, ale w ograniczonym stopniu, odpowiedzialność szkoły za szkody dlań wynikłe. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2004 r. VI ACa 24/2004

Samo wejście 8-letniego dziecka na trzepak nie może być uznane za przyczynienie się do powstania szkody, gdyż w normalnym toku zdarzeń tego rodzaju zachowanie poszkodowanego nie powinno wywołać skutków dla niego szkodliwych (przewrócenie się tego urządzenia). Pozwana nie może też żądać na podstawie art. 362 kc zmniejszenia odszkodowania należnego małoletniemu dziecku na tej podstawie, że szkoda pozostaje w związku przyczynowym z zawinieniem ojca poszkodowanego wyrażającym się w braku należytego nadzoru. Powołany przepis dotyczy bowiem zachowania się poszkodowanego, a nie innych osób. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 31 października 1996 r. I ACa 9/96

[spacer]

W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.

Z wyrazami szacunku

Adwokat Mateusz Ziębaczewski

Mateusz Ziębaczewski to doświadczony adwokat i jedyny w swoim rodzaju specjalista. Swoją wiedzą i umiejętnościami służy klientom, pomagając im w najbardziej skomplikowanych sprawach. Wybierając nas możesz mieć pewność, że będziemy w pełni oddani Tobie i Twojej sprawie. Z naszą kancelarią współpracują najbardziej znani profesorowie, doktorzy prawa oraz byli ministrowie, gdyż cenią jakość, pewność i bezpieczeństwo jakie oferujemy.

email telefon LinkedIn

Zobacz pozostałe wpisy autora

Adwokat Poznań Radca Prawny Kancelaria