Strona, której w razie niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia przysługiwałoby roszczenie względem osoby trzeciej albo przeciwko której osoba trzecia mogłaby wystąpić z roszczeniem, może zawiadomić taką osobę o toczącym się procesie i wezwać ją do wzięcia w nim udziału. W tym celu strona wnosi do sądu pismo procesowe wskazujące przyczynę wezwania i stan sprawy. Pismo to doręcza się niezwłocznie osobie trzeciej, która może zgłosić swe przystąpienie do strony jako interwenient uboczny.
Przypozwanie służy do doprowadzenia z inicjatywy strony do wejścia osoby trzeciej do procesu w charakterze interwenienta ubocznego. Procedura przypozwania uruchamiana jest pod warunkiem zagrożenia niekorzystnym rozstrzygnięciem, które musi powodować powstanie roszczenia albo po stronie tego uczestnika, który z przypozwania korzysta wobec przypozwanego (np. pozwany poręczyciel przeciwko niepozwanemu dłużnikowi głównemu), albo też po stronie przypozwanego wobec strony, która z przypozwania korzysta (np. w przypadku zbycia rzeczy lub prawa objętych sporem). Strona zawiadomiona przez sąd może, a nie musi wstąpić do procesu w charakterze interwenienta ubocznego
Przypozwanie nie będąc czynnością przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia nie powoduje przerwania biegu przedawnienia roszczenia, bywa natomiast uznawane za szczególną przyczynę przerwania biegu przedawnienia (jako zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem) w sytuacji, w której doszło do przystąpienia do sprawy ubezpieczyciela, ze względu na jego własny interes prawny.
Naruszenie w związku z niedoręczeniem przez sąd osobie wskazanej pisma o przypozwaniu może stanowić podstawę apelacji, jeżeli nie zostały wyjaśnione istotne okoliczności faktyczne sprawy, a okazało się, że osoba przypozwana dysponuje dowodami nieznanymi stronom i sądowi. Należy przy tym zauważyć, że to od woli osoby zawiadomionej zależy, czy zgłosi swój udział w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego. Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 22 lutego 2013 r. I ACa 67/2013
Interwenient uboczny nie może w stosunku do strony, do której przystąpił, podnieść zarzutu, że sprawa została rozstrzygnięta błędnie albo że strona ta prowadziła proces wadliwie, chyba że stan sprawy w chwili przystąpienia interwenienta uniemożliwił mu korzystanie ze środków obrony albo że strona umyślnie lub przez niedbalstwo nie skorzystała ze środków, które nie były interwenientowi znane. Skutki powyższe powstają w stosunku do wezwanego, który nie zgłosił przystąpienia, z chwilą, w której przystąpienie było możliwe. Przypozwany, który nie zgłosił interwencji ubocznej, nie może w późniejszym procesie, w którym występuje w charakterze strony, niezależnie od woli stron wyrażonej w umowie, podnosić zarzutów odnoszących się do przebiegu i wyniku poprzedniego postępowania.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku
