Umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna. Strona, która w chwili zawarcia umowy wiedziała o niemożliwości świadczenia, a drugiej strony z błędu nie wyprowadziła, obowiązana jest do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o niemożliwości świadczenia. Nieważność umowy, spowodowana niemożliwością świadczenia ma charakter bezwzględny. Oznacza to, że umowa nie wywołuje żadnych skutków prawnych i nie może być konwalidowana. Przyjmuje się, przy tym, że niemożliwość świadczenia musi mieć charakter obiektywny, trwały i pierwotny. Świadczeniem niemożliwym określa się świadczenie nie dające się urzeczywistnić, inaczej niewykonalne, tj. takie które jest obiektywnie niemożliwe – w sytuacji, gdy nie może go spełnić nie tylko dłużnik, ale każda inna osoba.
Obowiązek naprawienia szkody obejmuje też utracone korzyści. Brak jest bowiem podstaw do ograniczenia ogólnej zasady, że szkoda powinna być naprawiona w całości, a więc zarówno w zakresie straty, jak i utraconych korzyści, zwłaszcza, że ustawodawca posłużył się pojęciem „szkoda”, a nie węższym, jakim jest „strata”.
Pamiętajmy, że świadomość niemożliwości spełnienia świadczenia jest tylko u jednej ze stron umowy, a druga strona – strona poszkodowana – takiej świadomości nie ma.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
