Pozew powinien czynić zadość warunkom pisma procesowego, a nadto zawierać:
1) dokładnie określone żądanie, a w sprawach o prawa majątkowe także oznaczenie wartości przedmiotu sporu, chyba że przedmiotem sprawy jest oznaczona kwota pieniężna;
2) przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających również właściwość sądu.
Pozew może zawierać wnioski o zabezpieczenie powództwa, nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności i przeprowadzenie rozprawy w nieobecności powoda oraz wnioski służące do przygotowania rozprawy, a w szczególności wnioski o:
1) wezwanie na rozprawę wskazanych przez powoda świadków i biegłych;
2) dokonanie oględzin;
3) polecenie pozwanemu dostarczenia na rozprawę dokumentu będącego w jego posiadaniu, a potrzebnego do przeprowadzenia dowodu, lub przedmiotu oględzin;
4) zażądanie na rozprawę dowodów znajdujących się w sądach, urzędach lub u osób trzecich.
Podstawa faktyczna pozwu
Lakoniczne wskazanie podstawy faktycznej żądania nie uzasadnia zwrotu pozwu, o ile podane przez powoda fakty pozwalają na zindywidualizowanie zgłoszonego roszczenia. Okoliczności faktyczne, z których powód wywodzi roszczenie, powinny pozwolić na skonkretyzowanie zgłoszonego roszczenia, to jest na ustalenie hipotezy normy prawnej (norm prawnych), stanowiącej podstawę powództwa.
Podstawę faktyczną żądania stanowi zespół okoliczności faktycznych stanowiących zdarzenia, z którymi powód wiąże skutki prawne w postaci powstania odpowiedzialności pozwanego. Te okoliczności powinny zostać wskazane już w pozwie. Kto nie poda w pozwie wszystkich twierdzeń, zarzutów, faktów i dowodów, musi się liczyć z odrzuceniem ich przez sąd. Nie ogranicza to możliwości dochodzenia przez sąd do prawdy obiektywnej.
Podstawa prawna
Sąd nie jest związany wskazaną podstawą prawną roszczenia, ale rozpoznaje sprawę w granicach określonego żądania, które powinno być dokładnie określone, i w granicach przytoczonych przez powoda okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie pozwu. Gdy fakty wskazane u podstaw roszczenia procesowego odwołują się do więcej niż jednej podstawy prawnej, powinnością sądu (zwłaszcza przy oddaleniu powództwa) jest ocena roszczenia w świetle wszystkich przepisów prawa materialnego, mających zastosowanie w sprawie.
Sąd powszechny a decyzja administracyjna
Sąd powszechny nie jest władny do interpretacji decyzji administracyjnej nie tylko w jej aspekcie przedmiotowym, ale tym bardziej podmiotowym. W postępowaniu cywilnym nie można zastępować, ani weryfikować, ani też w jakikolwiek sposób uzupełniać zakresu oddziaływania decyzji administracyjnych, a w tym na osoby decyzją nieobjęte.
Żądanie pozwu
Pozew powinien dokładnie określać żądanie (petitum). Sformułowanie żądania zapłaty kwot „nie mniejszych niż…” w oczywisty sposób nie realizuje przytoczonego obowiązku procesowego, wobec czego powinno spowodować wezwanie przez przewodniczącego do usunięcia braków. Nadanie biegu żądaniu niedookreślonemu nie może wywołać skutku niekorzystnego, gdyż w tej sytuacji należy przyjąć, iż w istocie w toku procesu nie doszło do rozszerzenia powództwa, lecz jego sprecyzowania. Należy też zauważyć, iż przytoczony sposób sformułowania roszczenia nie pozwala na wyciągnięcie wniosku o rozdrobnieniu roszczenia (świadomym ograniczeniu).
Zakaz orzekania ponad żądanie
Zakaz orzekania ponad żądanie, będący przejawem zasad dyspozycyjności i kontradyktoryjności, oznacza, że o treści wyroku zarówno w sensie pozytywnym, jak i negatywnym decyduje żądanie strony. Sąd nie może zasądzać czego innego od tego, czego żądał powód, więcej niż żądał powód, ani na innej podstawie faktycznej niż wskazana przez powoda. Zakaz orzekania ponad żądanie odnosi się zatem bądź do samego żądania , bądź do jego podstawy faktyczne. Związanie granicami żądania nie oznacza jednak, że sąd jest w sposób bezwzględny związany samym sformułowaniem żądania. Jeżeli sformułowanie konkluzji pozwu jest niejasne czy niewłaściwe, sąd może je stosownie zmodyfikować, z tym że musi uczynić to zgodnie z wolą powoda.
Pozew złożony na formularzu
Jeżeli powód będący usługodawcą lub sprzedawcą dochodzi roszczeń wynikających z umów o:
1) świadczenie usług pocztowych i telekomunikacyjnych,
2) przewóz osób i bagażu w komunikacji masowej,
3) dostarczanie energii elektrycznej, gazu i oleju opałowego,
4) dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków,
5) wywóz nieczystości,
6) dostarczanie energii cieplnej
– jest obowiązany wnieść pozew na urzędowym formularzu.
Dochodzenie świadczeń przyszłych
Można dochodzić przyszłych powtarzających się świadczeń, jeżeli nie sprzeciwia się temu treść łączącego strony stosunku prawnego. Dopuszczalne jest zasądzenie świadczeń powtarzających się, których termin spełnienia jeszcze nie nastąpił, choćby zobowiązany zasadności tych świadczeń nie kwestionował i do chwili wyrokowania je spełniał.
Kumulacja roszczeń w jednym pozwie
Powód może dochodzić jednym pozwem kilku roszczeń przeciwko temu samemu pozwanemu, jeżeli nadają się one do tego samego trybu postępowania oraz jeżeli sąd jest właściwy ze względu na ogólną wartość roszczeń, a ponadto – gdy roszczenia są różnego rodzaju – o tyle tylko, o ile dla któregokolwiek z tych roszczeń nie jest przewidziane postępowanie odrębne ani też nie zachodzi niewłaściwość sądu według przepisów o właściwości bez względu na wartość przedmiotu sporu. Roszczeniami różnego rodzaju są zaś te roszczenia, które należą do właściwości rzeczowej różnych sądów, a w szczególności takie, dla których zastrzeżoną jest właściwość wyłączna, tylko dla sądu rejonowego, bez względu na wartość przedmiotu sporu.
Badanie trybu postępowania
Przewodniczący bada, w jakim trybie sprawa powinna być rozpoznana oraz czy podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu odrębnym, i wydaje odpowiednie zarządzenia. W wypadkach przewidzianych w ustawie przewodniczący wyznacza posiedzenie niejawne w celu wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. Jeżeli sprawę wszczęto lub prowadzono w trybie niewłaściwym, sąd rozpozna ją w trybie właściwym lub przekaże właściwemu sądowi do rozpoznania w takim trybie. Każda jednak strona może żądać powtórzenia czynności sądu dokonanych bez jej udziału.
Skutki doręczenia pozwu
Z chwilą doręczenia pozwu:
1) nie można w toku sprawy wszcząć pomiędzy tymi samymi stronami nowego postępowania o to samo roszczenie;
2) pozwany może wytoczyć przeciw powodowi powództwo wzajemne;
3) zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy; nabywca może jednak wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej.
Pozew wzajemny
Powództwo wzajemne jest dopuszczalne, jeżeli roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda lub nadaje się do potrącenia. Powództwo wzajemne można wytoczyć bądź w odpowiedzi na pozew, bądź oddzielnie, nie później jednak niż na pierwszej rozprawie, albo w sprzeciwie od wyroku zaocznego. Pozew wzajemny wnosi się do sądu pozwu głównego. Jeżeli jednak pozew wzajemny podlega rozpoznaniu przez sąd okręgowy, a sprawa wszczęta była w sądzie rejonowym, sąd ten przekazuje całą sprawę sądowi właściwemu do rozpoznania powództwa wzajemnego.
[spacer]
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
