Skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Reguły powyższej nie stosuje się, jeżeli skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Skarga kasacyjna powinna być tak zredagowana, aby nie stwarzała wątpliwości interpretacyjnych. Obwarowanie przymusem adwokacko – radcowskim opiera się na założeniu, że powierzenie czynności sporządzenia skargi kasacyjnej wykwalifikowanym prawnikom zapewni jej odpowiedni poziom merytoryczny i formalny, umożliwiający Sądowi II instancji dokonanie kontroli zaskarżonego orzeczenia.
Skarga kasacyjna powinna zawierać:
1) oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części;
2) przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie;
3) wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
Poza wymaganiami powyższymi, skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma strony oraz zawierać wniosek o jej rozpoznanie na rozprawie albo oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy.
Z uwagi na wymagania, jakim musi odpowiadać każde pismo pochodzące od strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym, skarga kasacyjna powinna zawierać:
1) oznaczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego jako sądu, do którego jest kierowana;
2) wskazanie imion i nazwisk lub nazw stron, ich przedstawicieli ustawowych lub pełnomocników;
3) oznaczenie pisma jako skargi kasacyjnej;
4) podpis strony lub jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;
5) sygnaturę akt;
6) dołączenie odpisów skargi kasacyjnej i odpisów załączników do doręczenia ich stronom, a jeśli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych;
7) dołączenie pełnomocnictwa, jeżeli skargę kasacyjną wnosi pełnomocnik, który uprzednio nie złożył pełnomocnictwa.
Do wymagań szczególnych, właściwych wyłącznie dla skargi kasacyjnej zalicza się:
1) oznaczenie zaskarżonego orzeczenia,
2) wskazanie, czy zostało ono zaskarżone w całości, czy w części,
3) przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie,
4) wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia,
5) oznaczenie zakresu żądanego uchylenia lub zmiany orzeczenia.
Prawidłowe sformułowanie podstaw kasacyjnych polega na wskazaniu konkretnych przepisów prawa, które zostały naruszone z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu (ewentualnie innych jednostek redakcyjnych) oraz na czym to naruszenie polegało. Zwłaszcza że dopełnienie tych wymogów jest konieczne, albowiem wyznacza granice skargi kasacyjnej, którymi związany jest Naczelny Sąd Administracyjny.
Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnia tylko te zarzuty, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone. Nie jest natomiast władny badać, czy sąd administracyjny pierwszej instancji nie naruszył innych przepisów.
Przytoczenie podstaw kasacyjnych polega na wskazaniu, czy strona skarżąca zarzuca naruszenie prawa materialnego, naruszenie przepisów postępowania czy też oba te naruszenia łącznie. Konieczne jest przy tym wskazanie konkretnych przepisów naruszonych zdaniem strony skarżącej przez sąd, z podaniem numeru artykułu, paragrafu, ustępu, punktu oraz innych jednostek redakcyjnych. Warunek przytoczenia podstaw zaskarżenia i ich uzasadnienia nie jest spełniony, gdy skarga kasacyjna zawiera wywody zmuszające sąd kasacyjny do domyślania się, który przepis prawa autor kasacji miał na uwadze, podnosząc zarzut nieokreślonego naruszenia prawa materialnego czy też zarzut naruszenia niewymienionych przepisów postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny nie może domyślać się intencji skarżącego i formułować za niego zarzutów pod adresem zaskarżonego wyroku.
Podstawy kasacyjne muszą być sformułowane precyzyjnie. Należy w nich wskazać wszystkie przepisy, które zdaniem kasatora miały być naruszone zaskarżonym wyrokiem. Naczelny Sąd Administracyjny nie może opierać się na domysłach i przypuszczeniach oraz samodzielnie ustalać, złamanie jakich przepisów profesjonalny pełnomocnik zamierzał zarzucić sądowi I instancji
Uzasadnienie podstaw kasacyjnych polega na wykazaniu przez autora skargi kasacyjnej, że stawiane przez niego zarzuty mają usprawiedliwioną podstawę i zasługują na uwzględnienie. Uzasadniając zarzut naruszenia prawa materialnego przez jego błędną wykładnię, wykazać należy, że sąd mylnie zrozumiał stosowany przepis prawa. Autor skargi kasacyjnej musi w jej uzasadnieniu wykazać, jak w jego ocenie powinien być rozumiany stosowany przepis prawa, czyli jaka powinna być jego prawidłowa wykładnia.
Skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:
1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie;
2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Obowiązkiem kasatora jest sprecyzowanie zarzutów kasacyjnych, tj. wskazanie, które przepisy prawa materialnego i w jaki sposób zostały naruszone oraz które przepisy prawa procesowego zostały naruszone i jakie to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy. Mając na uwadze wymogi formułowania zarzutów skargi kasacyjnej, podkreślenia wymaga, że naruszenie przepisów postępowania odnosić się powinno do postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym a nie postępowania przed organami administracyjnymi. Dlatego też powołanie się przez skarżącego na naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego bez powiązania ich z naruszeniem przepisów postępowania określonych w ustawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie może wywołać zamierzonego rezultatu przez ich uwzględnienie. Zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego wiąże się z zarzuceniem zastosowania normy prawnej, która nie powinna być w danej sprawie zastosowana, albo z zarzuceniem niezastosowania normy prawnej, która powinna być zastosowana w ustalonym stanie faktycznym. Niewłaściwe zastosowanie prawa materialnego przez sąd, rozumiane jest jako bezzasadne tolerowanie błędu subsumcji popełnionego przez organ administracyjny, albo wręcz przeciwnie, jako bezzasadne zarzucenie organowi popełnienia takiego błędu.
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.