Stosownie do treści art. 535 KC przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie z treścią art. 556 KC sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej albo jeżeli jest obciążona prawem osoby trzeciej; w razie sprzedaży praw sprzedawca jest odpowiedzialny także za istnienie praw (rękojmia za wady prawne).
W razie ujawnienia się wady przedmiotu sprzedanego, sprzedawca staje się odpowiedzialny wobec kupującego za istnienie wady. W literaturze prezentowany jest pogląd, iż ustawowa odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi za wady sprzedanej rzeczy ma charakter absolutny tzn. sprzedawca nie może się z niej zwolnić, obciąża go ona niezależnie od tego, czy to on spowodował wadliwość rzeczy, czy ponosi w tym zakresie jakąkolwiek winę, a nawet czy w ogóle wiedział lub mógł wiedzieć o tym, że sprzedawana rzecz jest wadliwa. Brak wiedzy, choćby nawet elementarnej, czy nawet podejrzeń w żaden sposób nie wpływają na wyłączenie odpowiedzialności czy nawet jej ograniczenie (por. komentarz do art. 556 KPC, LEX).
Jednocześnie należy podkreślić, iż sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy ( art. 557 § 1 KC). Stosownie do treści art. 560 § 1 – 2 KC jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić albo żądać obniżenia ceny. Jednakże kupujący nie może od umowy odstąpić, jeżeli sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na rzecz wolną od wad albo niezwłocznie wady usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona przez sprzedawcę lub naprawiana, chyba że wady są nieistotne. Jeżeli kupujący odstępuje od umowy z powodu wady rzeczy sprzedanej, strony powinny sobie nawzajem zwrócić otrzymane świadczenia według przepisów o odstąpieniu od umowy wzajemnej.
Uprawnienie do odstąpienia od umowy to prawo kupującego do jednostronnego doprowadzenia mocą tylko swojego oświadczenia woli do ustania umowy sprzedaży. W konsekwencji uważa się je za złożone z chwilą, w której doszło do adresata w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią ( art. 61 KC). Z uwagi na fakt, iż ustawodawca nie przewiduje dla tego oświadczenia szczególnej formy, może ono być złożone w każdej przewidzianej przez prawo formie, również w sposób dorozumiany ( art. 60 KC). Złożenie oświadczenie niweczy skutki zawarcia umowy i oznacza powrót do stanu jaki istniał przed jej zawarciem. Odstąpienie od umowy wymaga zatem złożenia oświadczenia woli, do którego ma zastosowanie art. 60 KC, stanowiący, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny. Reguły wykładni oświadczeń woli mogą być stosowane nie tylko do ustalenia treści złożonych oświadczeń, lecz także do stwierdzenia czy dane zachowania stanowią oświadczenie woli (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt I CSK 401/08). Oświadczenie woli może być wyrażone w każdy, obiektywnie zrozumiały sposób, a więc wyraźnie albo dorozumianie przez jakiekolwiek zachowanie się, które w okolicznościach towarzyszących wyraża w sposób dostatecznie zrozumiały wolę wywołania określonych skutków prawnych.
Sprawa sądowa opracowana przez Kancelarię
Uzasadniając swoje żądanie powodowie wskazali, iż jako para narzeczonych znaleźli na serwisie aukcyjnym allegro.pl ofertę sprzedaży samochodu osobowego A. (…). Skontaktowali się następnie z oferentem-pozwanym i udali się w B., celem oględzin pojazdu. Podnieśli, że po dokonaniu w stacjach diagnostycznych badań technicznych pojazdu, zdecydowali się na jego kupno za ustaloną z pozwanym cenę 29.800 zł. Jak wskazali, sporządzili na miejscu pisemną umowę sprzedaży z pozwanym i zapłacili mu umówioną kwotę, a także podpisali umowę w języku niemieckim. Oświadczyli, iż zgodnie z twierdzeniami pozwanego, umowa w języku niemieckim miała na celu ułatwienie realizacji formalnych czynności tj. rejestracji i opłat celno-skarbowych związanych z zakupionym autem. Powodowie wyjaśnili, że dokonali czynności związanych z rejestracją pojazdu, na co łącznie wydatkowali kwotę 1.438 zł. Dalej podali, iż pojazd został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji w związku z podejrzeniem jego kradzieży. W drodze badań mechanoskopijnych policja ustaliła, że numer indentyfikacyjny pojazdu (…) nie jest numerem pierwotnym. Powodowie podnieśli, że pojazd został uznany za dowód rzeczowy w sprawie, który policja przekazała im na przechowanie. Następnie samochód ten powodowie wydali pokrzywdzonej firmie ubezpieczeniowej. Podali, iż z ustaleń policji wynika, że samochód został skradziony w miejscowości D. i stanowił współwłasność A. K. i Ł. K.. Tym ostatnim firma ubezpieczeniowa wypłaciła odszkodowanie i w ramach cesji uzyskała prawo własności przedmiotowego auta. Powodowie stojąc na stanowisku, iż zakupiony pojazd objęty był wadami prawnymi, za które to wobec niezachowania należytej staranności odpowiada pozwany, złożyli względem niego oświadczenie woli o odstąpieniu od umowy sprzedaży i wezwali do zapłaty kwoty dochodzonej w pozwie.
Pismem M. F. (1) i K. K. (1) zawiadomili Ł. W. o zatrzymaniu zakupionego pojazdu A. (…) w związku z jego kradzieżą. Następnie pismem kupujący złożyli Ł. W. oświadczenie o odstąpieniu od umowy, a także wezwali go do zapłaty kwoty 29.800 zł oraz kwoty 1.516 zł tytułem opłat związanych z przerejestrowaniem auta. W dalszej korespondencji, po doręczeniu opinii biegłego z zakresu mechanoskopii, kupujący powołali się na wady prawne sprzedanego im pojazdu i żądali zapłaty ww. kwoty. Powyższe wezwania, działający przez swego pełnomocnika w osobie adwokata, Ł. W. zakwestionował i odmówił zapłaty.
Sąd wskazał, że z opinii biegłego z zakresu mechanoskopii, sporządzonej na zlecenie (…)w P. wynika, iż nabyty przez powodów pojazd pochodził z przestępstwa kradzieży na szkodę Ł. i A. K.. W opinii tej bowiem biegły wywnioskował, iż pierwotnym numerem nadwozia (nr (…)) samochodu A. (…) był nr (…) samochodu odpowiadający skradzionemu współwłaścicielom K.
Uwzględniając pozew Sąd zasądził na rzecz:
a. M. F. (1) kwotę 15.619 (piętnaście tysięcy sześćset dziewiętnaście) złotych z ustawowymi odsetkami do dnia zapłaty oraz kwotę 1081 (jeden tysiąc osiemdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;
b. K. K. (1) kwotę 15.619 (piętnaście tysięcy sześćset dziewiętnaście) złotych z ustawowymi odsetkami do dnia zapłaty oraz kwotę 1081 (jeden tysiąc osiemdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrok Sądu Okręgowego w Słupsku – IV Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 8 listopada 2013 r. IV Ca 225/13
W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt.
Z wyrazami szacunku.
